Η Νέα Ορλεάνη βιώνει το χειρότερο φαινόμενο αστικής θερμότητας στη χώρα, με θερμοκρασίες σχεδόν 9 f ° υψηλότερο από τις κοντινές φυσικές περιοχές. Η πόλη έχασε επίσης περισσότερα από 200.000 δέντρα από τον τυφώνα Κατρίνα, ρίχνοντας το συνολικό θόλο του δέντρου σε μόλις 18,5 %.
Ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Διατήρηση του αστικού μας τοπίου (ψυχή) συνεργάζεται με αρχιτέκτονες τοπίου στο Spackman Mossop Michaels (SMM) για να δημιουργήσετε ένα εξαιρετικά προσβάσιμο, επικεντρωμένο σε μετοχές αναδάσωση Για την πόλη που παρέχει έναν χάρτη πορείας για την επίτευξη ενός δέντρου με δέντρο 24 % έως το 2040.
Αλλά το πιο σημαντικό, το σχέδιο επιδιώκει επίσης να εξισώσει το θόλο, οπότε τουλάχιστον το 10 % των 72 γειτονιών καλύπτονται από δέντρα. Επί του παρόντος, περισσότερες από τις μισές γειτονιές βρίσκονται κάτω από το στόχο 10 τοις εκατό.
Ο Wes Michaels, Asla, ιδρυτικός συνεργάτης της SMM, εξήγησε ότι ορισμένες κοινότητες της πόλης είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου συγκεκριμένοι και άσφαλτο και έχουν καναλιές τόσο χαμηλά όσο το 1 τοις εκατό, ενώ άλλοι, όπως η διάσημη περιοχή του κήπου, έχουν σχεδόν 30 τοις εκατό.
Αυτό προκαλεί άδικη κατανομή κινδύνων θερμότητας. “Με τον τυφώνα Ida, η πρώτη αιτία θανάτου δεν πλημμυρίζει, αλλά η θερμότητα, η καταιγίδα χτύπησε την ηλεκτρική ενέργεια, έτσι οι άνθρωποι βρίσκονταν στα σπίτια τους χωρίς κλιματισμό”, εξήγησε η Emily Bullock, Asla, κύριος με το SMM.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος, τα δέντρα και τα φυτά έχουν πραγματικά ένα σημαντικό όφελος ψύξης. “Τα δέντρα και η βλάστηση χαμηλότερες θερμοκρασίες επιφάνειας και αέρα παρέχοντας σκιά και με εξατμισοδιαπνοή.
Το Σχέδιο Αναδτήσεων της Νέας Ορλεάνης προσφέρει ένα νέο, πιο δίκαιο μοντέλο για τη μείωση της επικίνδυνης ακραίας θερμότητας – τον δολοφόνο του κλίματος νούμερο ένα – και τις πλημμύρες, μειώνοντας παράλληλα τη χρήση ενέργειας.
“Τα συμβατικά σχέδια αστικής αναδάσισης επικεντρώνονται στην επίτευξη ενός συνολικού ποσοστού θόλου και υπάρχει συχνά ένα στοιχείο μετοχών, αλλά αυτό το σχέδιο επικεντρώνεται στην ισότητα έτσι ώστε να πλαισιώνει όλους τους στόχους”, δήλωσε ο Bullock.
“Τα σχέδια που αναθεωρήσαμε από άλλες πόλεις ήταν όλα παρόμοια, είδος boilerplate. Χρειαζόμασταν ένα σχέδιο που αναγνωρίζει τις μοναδικές γειτονιές της Νέας Ορλεάνης”, δήλωσε η Susannah Burley, εκτελεστικός διευθυντής της Soul. «Θέλαμε να βρούμε μια τοπική επιχείρηση που κατανόησε το πλαίσιο της πόλης μας».
Ο Burley, ο οποίος έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στην αρχιτεκτονική του τοπίου από το Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα (LSU), πρωτοστάτησε στην προσπάθεια σχεδιασμού αναδάσωση τα τελευταία δύο χρόνια.
Με Traci Birchένας καθηγητής και προγραμματιστής της LSU, η Soul διοργάνωσε τέσσερις συζητήσεις στρογγυλής τραπεζαρίας με τοπικούς ενδιαφερόμενους από τους δημόσιους, ιδιωτικούς και μη κερδοσκοπικούς τομείς και επτά κοινοτικές συναντήσεις.
“Ο Spackman Mossop Michaels ήταν ενδιαφερόμενος σε αυτές τις πρώτες συνομιλίες. Γνωρίζαμε ότι είχαν ήδη επενδύσει στο σχέδιο και κατανοούσαν τα βήματα που ελήφθησαν”, δήλωσε ο Burley.
Η επιχείρηση στη συνέχεια προσλήφθηκε για να αναλύσει τα σύνθετα δεδομένα GIS που συγκεντρώθηκαν από την Soul, διευκολύνει περισσότερες συναντήσεις σε όλη την πόλη και αναπτύσσουν το σχέδιο.
“Οι αρχιτέκτονες του τοπίου γνωρίζουν τις προκλήσεις και πώς να διασταυρωθούν με τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, βοηθήσαμε να διευκολύνουμε συγκεκριμένες συνομιλίες με τους ενδιαφερόμενους, εξετάσαμε τους κανονισμούς των πόλεων και καταλήξαμε σε συστάσεις, ώστε τα συστήματα αυτά να μπορούν να λειτουργούν λίγο καλύτερα.
Η εμπειρία της κοινοτικής δέσμευσης της εταιρείας βοήθησε επίσης την ψυχή να πλαισιώνει τις συνομιλίες.
“Όλοι στην κοινότητα δεν είναι 100 τοις εκατό πίσω από τη φύτευση περισσότερων δέντρων. Οι αρχιτέκτονες τοπίου γνωρίζουν ότι τα δέντρα = καλά, αλλά μπορούμε επίσης να συναντήσουμε τις κοινότητες όπου βρίσκονται.
Οι έρευνες δείχνουν ότι Τα δέντρα αυξάνουν τις τιμές ιδιοτήτων. Αλλά η SMM δεν άκουσε τις ανησυχίες ότι περισσότερα δέντρα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εξευγενισμό ή εκτοπισμό. “Οι ερωτήσεις αφορούσαν περισσότερο:” Ποιος θα διατηρήσει τα δέντρα με τα δικαιώματα του δρόμου; Από πού θα προέρχονται τα κεφάλαια συντήρησης; “, δήλωσε ο Bullock.
Στην ιστορική περιοχή του κήπου, οι ρίζες των δέντρων μπορούν να μετατρέψουν τα πεζοδρόμια σε οδοντωτούς μικρούς λόφους, καθιστώντας τους απρόσιτες. Και σε άλλα παλαιότερα μέρη της πόλης, τα πεζοδρόμια είναι πολύ στενά, αφήνοντας λίγο χώρο για δέντρα. Πώς θα ταιριάζει η πόλη σε περισσότερα;
“Δεν μπήκαμε σε τέτοιου είδους θέματα, τα οποία ήταν πέρα από το πεδίο εφαρμογής, θέλουμε να βεβαιωθούμε ότι δεν επαναλαμβάνουμε τα τρέχοντα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των εναέρχων και υπόγειων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας.
Το σχέδιο περιγράφει λεπτομερή βήματα ψυχή, άλλους οργανισμούς, και η πόλη μπορεί να πάρει για να οικοδομήσει ικανότητα και να αυξήσει τη φύτευση δέντρων για να επιτύχει το στόχο του 2040. Αλλά πριν από την κλιμάκωση, το σχέδιο απαιτεί ένα πλήρες έτος της κοινοτικής δέσμευσης. “Αυτό θα βοηθήσει να εκπαιδεύσει τις κοινότητες σχετικά με τα οφέλη των δέντρων και να θέσει τις βάσεις για τα επόμενα προγράμματα φύτευσης”, δήλωσε ο Michaels.
Σε πέντε ποικίλες γειτονιές, οι προσπάθειες φύτευσης των πιλοτικών δέντρων θα κυκλοφορήσουν τα επόμενα χρόνια. Σε μερικές από αυτές τις γειτονιές, η φύτευση περισσότερων δέντρων θα είναι αρκετά απλή δεδομένου ότι υπάρχουν διαθέσιμοι ανοιχτοί χώροι πρασίνου. Σε άλλες πιο δύσκολες γειτονιές, οι οποίες έχουν ήδη χαμηλότερα δέντρα δέντρων, πρόσθετα κεφάλαια και υποστήριξη θα χρειαστούν για να διαλύσουν και να αφαιρέσουν συγκεκριμένα δικαιώματα διέλευσης.
Σύμφωνα με τον Burley, το μεγαλύτερο εμπόδιο για την εφαρμογή του σχεδίου είναι η έλλειψη χρηματοδότησης. “Στη Νέα Ορλεάνη, το Τμήμα Πάρκων και Parkways είναι εξαιρετικά ανεπαρκής.
Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ομάδα επικεντρώθηκε στο να κάνει το σχέδιο τόσο εύκολο στην κατανόηση. “Τα περισσότερα σχέδια αναδάσωσης που είδα έλειπε το ανθρώπινο συστατικό.
Αυτό το σχέδιο προσφέρει επίσης μια προσέγγιση που μπορούν να εφαρμοστούν άλλοι αρχιτέκτονες τοπίου. “Τα σχέδια αναδάσωσης βρίσκονται στην τιμονιέρα των αρχιτεκτόνων του τοπίου, τα σχέδια αυτά βρίσκονται στη διασταύρωση της οικολογίας, του πολιτισμού και της δημόσιας υγείας, δεν πρόκειται μόνο για τους συνολικούς αριθμούς δέντρων, αλλά για το πώς να φυτέψουν τα περισσότερα δέντρα σε μέρη όπου χρειάζονται και το συντομότερο χρονικό διάστημα, με περιορισμένους πόρους”, δήλωσε ο Michaels.
