Η πόλη των φυτών είναι ένα ερευνητικό πρόγραμμα που προκαλεί τη σχέση μας με τη φύση στον αστικό τομέα. Παρουσιάζεται στο Biennale Architettura 2025, επιμελημένο από τον Carlo Ratti, είναι το αποτέλεσμα μιας συνεργασίας μεταξύ Πάρκο και ΤΡΕΛΟΣ. Το έργο διερευνά νέα σενάρια συνύπαρξης μεταξύ ανθρώπων, φυτών και τεχνητών νοημοσύνης.
Σε μια εποχή όπου οι πόλεις είναι σύνθετα στρώματα υλικών, τεχνολογιών και ζωντανών παρουσιών, το Parcnouveau και το Mad προτείνουν μια μετατόπιση του παραδείγματος: να ξανασκεφτούν το τοπίο όχι ως στατικό σκηνικό, αλλά ως σχεσιακό, ρευστό και δυναμικό σύστημα όπου οι άνθρωποι, η φύση και η ΑΙ μπορούν να συνυπάρχουν ως ενεργοί παράγοντες.
Η εγκατάσταση της πόλης των φυτών προκύπτει από αυτή την έρευνα. Εξετάζει νέα μοντέλα αστικής συνύπαρξης και προκλήσεων ανθρωποπροκεντρική κυριαρχία, ρωτώντας: Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε να ακούσουμε φυτά; Και τι γίνεται αν η τεχνητή νοημοσύνη θα μπορούσε να μεσολαβήσει σε μια νέα μορφή διαλόγου μεταξύ μας και του φυτικού κόσμου;
Η πόλη των φυτών θεωρείται ως ένα ευαίσθητο οικοσύστημα, αποτελούμενο από τρία στοιχεία: μια βάση εξοπλισμένη με περιβαλλοντικούς αισθητήρες, τρία ζωντανά μικρο-γη που περικλείονται σε διαφανείς περιπτώσεις και μια συναρπαστική εμπειρία που αποτελείται από συνεχώς μεταβαλλόμενο ήχο και φως.
Με τη συμβολή του πανεπιστημίου Bio-Medico του Πανεπιστημίου της Ρώμης, η εγκατάσταση χρησιμοποιεί ηλεκτρόδια για να καταγράψει περιβαλλοντικές συνθήκες που επηρεάζουν τα φυτά, την υγρασία, τη θερμοκρασία, το φως, τη μετατροπή τους σε ηχητικές συχνότητες που συνθέτουν ένα μουσικό τοπίο σε πραγματικό χρόνο. Ταυτόχρονα, τα κινήματα των επισκεπτών ανιχνεύονται και μεταφράζονται σε ήχο από ευφυείς αλγόριθμους, δημιουργώντας μια άμεση και ποιητική αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπων και φύσης. Σε αυτό το διάστημα, οι φυσικές και τεχνητές νοημοσύνη συγκλίνουν για να δημιουργήσουν μια κοινή γλώσσα. Τα φυτά δεν είναι πλέον παθητικά αντικείμενα στο περιβάλλον μας, αλλά οι ενεργοί συνομιλητές ικανοί να εκφράζουν κράτη, ανάγκες και ρυθμούς.
“Η πόλη των φυτών είναι μια πρόσκληση για την επανεξέταση του ρόλου του τοπίου στις σύγχρονες πόλεις – χωρητικότητα που δεν είναι μόνο αποτελεσματικοί ή βελτιστοποιημένοι, αλλά ικανοί να φιλοξενήσουν δημιουργικές συναντήσεις μεταξύ των νοημοσύνης και της δημιουργίας αρμονίας μέσω της πολυπλοκότητας”. Margherita BrianzaΙδρυτής, Πάρκο
Η εγκατάσταση θα είναι στην προβολή μέσα στο Corderie Dell’Arsenale μέχρι τις 23 Νοεμβρίου 2025, συνεχίζοντας να εξελίσσεται μέσα από τις ημέρες που περνούν, τις εποχές και τις σχέσεις που θα μπορέσουν να ενεργοποιήσουν.
Τεχνολογία και βιωσιμότητα: Ένα διαδραστικό οικοσύστημα
Η πόλη των φυτών ενσωματώνει τα προηγμένα εργαλεία της περιβαλλοντικής ανίχνευσης, της τεχνητής νοημοσύνης και της βιο-αλληλεπίδρασης για την κατασκευή μιας εντυπωσιακής εμπειρίας στην οποία τα ζωτικά δεδομένα των φυτών γίνονται μια σχεσιακή διεπαφή μεταξύ φύσης και επισκέπτη.
Ο τεχνολογικός πυρήνας του έργου περιλαμβάνει:
- Περιβαλλοντικοί αισθητήρες (θερμοκρασία, υγρασία, φως) ικανοί για παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο των συνθηκών ζωής των φυτών.
- Οι γενετικοί αλγόριθμοι σχεδιασμού ήχου που μετατρέπουν αυτά τα δεδομένα σε δυναμικά ηχητικά τοπία, επηρεάζονται επίσης από την παρουσία και την κίνηση των επισκεπτών μέσω αισθητήρων κραδασμών.
Αυτό το σύστημα δημιουργεί μια επικοινωνιακή πλατφόρμα μεταξύ φυσικής και τεχνητής νοημοσύνης, όπου η βιωσιμότητα δεν είναι μόνο υλική ή ενεργητική, αλλά σχεσιακή και αντιληπτική: ένα οικοσύστημα όπου κάθε στοιχείο αντιδρά, ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται. Η πόλη των φυτών διερευνά το δυναμικό των διαδραστικών τεχνολογιών που εφαρμόζονται στο τοπίο και τα αστικά περιβάλλοντα, προωθώντας ένα όραμα όπου η καινοτομία εξυπηρετεί την οικολογική ενσυναίσθηση και τη συνύπαρξη των πολυκατοικιών.
Σχεδιασμός: Μια ευαίσθητη αρχιτεκτονική μεταξύ τέχνης, τοπίου και τεχνολογίας
Η εγκατάσταση της πόλης των φυτών παρουσιάζεται ως υβριδική δημιουργία: μέρος γλυπτό-αντικείμενο, μέρος ζωντανού οικοσυστήματος, διαδραστική συσκευή μέρους. Οι διαφανείς περιπτώσεις, που στηρίζονται σε βιολογικά διαμορφωμένες βάσεις, μικροσκοπικά τοπία-τοπία-που έχουν ελεγχθεί και αυτορυθμιζόμενα μικρο-θορυβώδη που θυμίζουν τους αυτόνομους αλλά ευάλωτους κόσμους.
Στην αλληλεπίδραση μεταξύ της μηχανικής δομής του κελύφους και της αυθόρμητης ζωτικότητας του πράσινου εσωτερικού, αναδύεται μια θεμελιώδη ένταση μεταξύ αρχιτεκτονικής και φύσης. Αυτά τα διαφανή σώματα μοιάζουν με διαστημόπλοια ή φουτουριστικά θερμοκήπια, προκαλώντας μια νεο-οργανική αισθητική βιολογία, σχεδιασμό και επιστημονική φαντασία.
Οι επισκέπτες καλούνται να αγγίξουν, να ακούσουν και να αντιληφθούν, να μετατρέψουν το χώρο σε μια αισθητηριακή μηχανή στην οποία το ανθρώπινο σώμα ολοκληρώνει το έργο. Η αρχιτεκτονική γίνεται πορώδης, ζωντανή, αντιδραστική, όχι απλώς ένα χτισμένο περιβάλλον αλλά ένα βιωματικό όριο μεταξύ ανθρώπινης και φυτικής νοημοσύνης.
Το υλικό και το ιστορικό σκηνικό του Corderie Dell’Arsenale (ακατέργαστα τούβλα, ίχνη χρόνου) έρχεται σε αντίθεση με την ομαλότητα και την ακρίβεια των φυσαλίδων, δημιουργώντας μια ισχυρή αίσθηση χρονικής ανάρτησης. Εδώ, η φύση δεν είναι νοσταλγία, αλλά ένα έργο για μελλοντική συγκατοίκηση.
Πόλη φυτών
Τοποθεσία: Αρχιτεκτονική της Βενετίας Μπιενάλε 2025
Έργο από:
Mad, Parcnouveau, Bruno Zamborlin, Flux CS, Crespl Bonsai, Michele Tadini, Proloog, Πανεπιστήμιο Campus Bio-Medico της Ρώμης, Aeneas Agenzia, Logli Saint-Gobain.
Πιστωτικές εικόνες: Πάρκο
